Het eerste stuk door Cambodja gaat over een onverhard stuk weg. In Stung Treng (ST) eten we een klein hapje aan de oever van de Mekong. Jamie besluit door te rijden naar Siem Raep, wij besluiten de nacht in ST door te brengen. Het is nog meer dan 300 km, met deze hitte is rijden erg intensief en we willen er geen race tegen de klok van maken. We nemen afscheid, de derde keer in een maand. We zien elkaar wel weer. In dit stadje valt op dat er nog meer mensen op een aftandse brommer rijden of er armoedig uit zien. Ook lopen er wel westers geklede jongeren rond. De markt die we zien is vies, vuig en gorig. Ratten scharrelen langs de verlaten kraampjes.
In het backpackershotel mogen we de motoren beneden in de lobby parkeren Tussen oma en de tv is nog ruimte, en zo kan oma over de motoren heen nog haar favoriete soap kijken. Achter de motoren ligt het speelkleed voor de kids.
De volgende ochtend rijden we weg bij het hostel om direct links af te slaan, naar de weg naar het westen. Aai. Foute boel. Er staat een agent. En dit is een rotonde. En die moet je driekwart rond nemen als je links gaat. Net als iedereen hier. Not. Niemand doet dit, dus in een flits dachten wij ook even handig te zijn. De agent houdt ons aan en we moeten aan de kant. Sjjjjjiiit. We balen flink want het is vroeg in de ochtend en dan is het nog lekker rijden gezien de warmte. Hoe lang zal dit nu weer duren? We zien andere mensen op kleine motoren ook gestopt worden. Ze stoppen de agent iets in de hand en mogen dan weer wegrijden. Wij laten ons niet zo snel kennen. We kunnen de agent toch niet verstaan. Hij maakt ook geen aanstalten om een boete te schrijven. Wel is duidelijk dat we aan de kant moeten blijven staan. Lilian praat in het Engels tegen de agent. Sorry sorry we zagen het niet, we zullen het noooooit meer doen, we hadden niet zo snel door dat het een rotonde was, als we dat gezien hadden, hadden we dat natuurlijk nooiooooooit gedaan. Sorry sorry sorry. De agent doet alsof ie doof is. Wat nu? Guido doet zijn helm af en gaat er bij zitten. De tactiek van laten zien dat je alle tijd hebt en dat je er rustig even bij gaat zitten, heeft al vaker positief gewerkt. Na een tijdje is de agent het blijkbaar genoeg en wuift eenmaal met zijn hand. Go. We kunnen gaan. We springen op de motor en rijden weg, driekwart rond. Dit heeft gelukkig niet te lang geduurd.
We rijden naar het westen door een land dat eens oerwoud was. Veel is met medeweten van de overheid gekapt. De Chinezen planten palmbomen voor de olie of rubberbomen. Hier leefde eens de olifant en de tijger. Het is nu banaan en mais. Sommige kleine nederzettingen hebben geen elektriciteit, alleen een dak en een paar muren. Onderweg zien we boerenkarren vol met mensen. Ze gaan op weg naar het land om te werken. Cambodja is nog steeds een agrarisch land, veel wordt nog met de hand gedaan. De mensen op de karren zwaaien naar ons en dragen hoeden, kleppen en doeken tegen de zon en het stof. Overal ook de tempeltjes langs de weg, bij de winkeltjes met wierrook en dagelijkse offers zoals bloemen en vers fruit. De ingang van ieder stadje of dorpje wordt gemarkeerd door een tempel met boeddhistische gravures of beeltenissen of teksten.
Het verkeer is een gekkenhuis in Cambodja. Ze rijden als gekken, kleven, halen gevaarlijk in, rijden tegen het verkeer in. Het is veel drukker en ongeorganiseerder dan in Laos. De Cambodjanen behandelen hun kippen en varkens goed tot aan de laatste week dat ze leven. Levend worden ze op de kop aan de brommer of auto gehangen om te transporteren naar restaurant of gewoon naar het dorp. Varkens moeten languit overdwars in bamboekooien, ook op de motor.
We zijn absoluut nieuwsgierig naar het tempelcomplex dat wereldberoemd is. Waarvan iedereen zegt dat het absoluut de moeite waard is. Zouden wij verrast kunnen worden? Iedere ochtend voor zonsopgang en iedere avond vlak voor zonsondergang gaat men in de file vanuit SR naar het tempelcomplex. En zo gaan wij ook de volgende dag, in de tuktuk, naar Angkor Wat. (letterlijk tempelstad)
We bezoeken deze dag in totaal 4 tempels (Angkor Tom, Bayon, Angkor Wat zelf en Ta Prohm) en zien onderweg bouwwerken van de stad als poorten, vestingmuren en het olifantenterras. De meeste indruk maakt Ta Prohm op ons. Een tempelcomplex overwoekerd door de jungle. Wat een beschaving moet dit geweest zijn. De constructies zijn enorm en de beelden, gravures, decoraties zijn prachtig. De jungle omsingelt en begroeit de tempels. Wacht, kijk zelf maar. Hier zijn een paar van de mooiste. Historici willen de bomen verwijderen, alles voor het behoud van de tempel. Het zou jammer zijn want het is zo’n mooi gezicht.
’s Middags nemen we een rug en schouder-massage en eten in de drukke toeristenstraat maar weer eens een hotpot barbecue. Deze toeristenstraat slaat echt alles. Hier komen oost en west, jong en oud, arm en rijk, Boeddhist en Moslim, Hindoe en Christen, backpacker en all-in-resort-mensen bij elkaar. Op straat verzamelt zich een menigte jongeren die wachten op de DJ die om 22 uur start. Chinezen eten in grote groepen in één van de tientallen eettentjes. Tuktukdrivers spreken je om de 100 meter aan; sir, madam, need tuktuk? In een kroeg speelt een band met leden uit Frankrijk hun grunge-cover repertoire. Een jongetje van 8 jaar klampt ons aan. Money, need money. Ga maar naar school is ons antwoord. Het is voor de baby, die heeft melk nodig. Baby needs milk, give me milk, zegt hij op gebiedende toon. We weigeren en hij neemt met een scheldpartij afscheid van ons. In een nightmarket zien we de ladyboys op het podium Michael Jackson en Taylor Swift coveren. Om de hoek gaan we naar een grote boekenwinkel. Op het schap vooraan staan tientallen boeken over de Rode Khmer-tijd. Het is er stil en sereen. Deze geschiedenis is bloedstollend en stil bladeren we door de boeken. Buiten lopen mensen geschminkt met doodshoofden en spookkleding aan. Het is Halloween, ook in Cambodja. Siem Raep is een bijzondere stad. Door zijn veelzijdigheid en grote tegenstelling met het platteland. Het is bijna niet te geloven dat deze stad in één van de armste landen op aarde ligt.
De gids vertelt over zijn eigen leven. Hij heeft twee banen om te kunnen overleven. Een baan overdag als gids en ’s avonds als tuktukdriver. Veel mensen in Cambodja hopen een rijker bestaan te krijgen in Siem Raep. En dat valt nog niet mee met de enorme concurrentie hier.
’s Avonds eten we bij ons favoriete eettentje aan de overkant van de straat, gewoon fry rice of kip in kokos of varkenssaté. Met een papayashake. Bij de familie die deze tent runt, van oma tot dochter, is het relaxed eten. Hun kinderen spelen in en rond de eettent.
In het hotel is een zwembad, Guido geniet hier met volle teugen van. Lilian kan dit niet in verband met de ontstoken wond. Die maar niet geneest. Intussen hebben we twee huisartsen (bekenden van ons) geconsulteerd. Op afstand geven ze instructie hoe er mee om te gaan. Guido ziet plots duidelijk een draad in de wond zitten. Hij haalt een paar operatiedraadjes uit de wond. De dokter in Ulaan Baator heeft er duidelijk een paar gemist. Ons eigen operatiedraad nog wel.
Siem Raep ligt niet te ver van Thailand dus in een uurtje of twee rijden we naar de grens. Het noordwesten is vlak landschap, met rechte wegen, veel rijstvelden en hier en daar een dorpje. Bij de grens stoppen we even om te lunchen en we parkeren, net als de Cambodjanen doen, onze motoren zo ver mogelijk in het restaurant, bij de tafeltjes. Vanwege de schaduw. Niemand kijkt hier van op. We worden aangesproken door een man in het Amerikaans. Hij woont toevallig boven dit restaurantje. We lunchen samen wat. Hij is docent Engels en in Thailand zijn de meeste van zijn bezittingen gestolen. Nu in zit hij al een tijdje in de grensplaats en start na dat weekend met een nieuwe baan. Tot die tijd verblijft hij veel in het casino, gratis internet... yeah right. Met een pakje sigaretten en een paar dollar helpen we hem het weekend door. Bij de grens moeten we onze Carnet afstempelen, niemand lijkt te weten waar dit moet gebeuren. Na drie keer doorverwijzen vinden we het juiste kantoorgebouwtje. Dicht. Lunch. We zijn er om twee uur weer. Okay, we nestelen ons in de schaduw onder een parasol en wachten geduldig af. Om ruim 20 voor twee komt er een beambte naar buiten. Jullie zijn aan de beurt. We worden snel en vriendelijk geholpen en mogen door naar de Thaise kant van de grens. Thailand. Next country. We zijn zo benieuwd, net als iedere keer dat we een grens mogen oversteken.
Statistieken Cambodja
4000 Riel = 1 US dollar = iets minder dan 1 euro
In Cambodja kun je als buitenlander alleen maar dollars pinnen
Benzine 84 dollarcent
Temperatuur tussen 25-35 graden.
Overnachtingen tussen 8 en 20 dollar.
Kilometers = niet meer dan 600 km.