Roemenië

In de Donau Delta zijn we met de boot de delta afgegaan. Natuurlijk, om vogels te zien, en de dorpjes die daar liggen. Het was een hete dag, met een klein bootje varen over een rivier onder een vochtige deken met tropische temperaturen, groene vegetatie en rieten daken doen altijd weer denken aan de sferen en indrukken van Apocalypse Now. Alleen deze keer was de oorlog 25 km verder op en niet ter plekke. 
Voor de foto's en de video van deze tocht klik op meer Lezen....​

Vanuit Tulcea aan de monding van de Donau Delta zijn we vertrokken.  We wennen inmiddels aardig aan de warmte, de temperatuur loopt op tot boven de 35 graden. De camping ter plekke vinden we midden in stad, een vierkantje met stenen ondergrond met een plukje gras en geen schaduw. Maar dat wordt ons nu ook te veel en kiezen daarom deze keer bij uitzondering vanuit een hotel. 
​
De motoren moeten deze keer buiten staan en buiten ons zicht staan.  's Avonds zien we dat er twee zwitsers zich bij ons gevoegd hebben. Slapen wij ook weer wat beter.

​De architectuur in de voormalig oostblok landen is heel herkenbaar. Wat nieuw is voor mij dat er ook een naam voor is. Brutalistische architectuur. 

​

---

In de ochtend vertrekken wij met een gemotoriseerde boot richting de Zwarte Zee. De kapitein hangt behoorlijk aan het gas van de Yamaha motor. We kijken elkaar aan. Zo gaan we geen vogels zien, als zelfs wij dit te lawaaiig en te snel vinden. Maar kapitein weet waar te matigen en zo zien we deze dag toch van alles zoals visarenden, pelikanen, aalschovers, exotische soort van roerdompen. tussen de middag eten we met zijn allen in een stoffig dorp vissoep vooraf, visschotel als hoofd en een oliebol als toetje. Wij denken dat de vis een karper is. 
Onderweg worden we afgezet op een strand met de mededeling dat we over anderhalf uur weer vertrekken en dat je voor weinig een strandstoel kan huren. Flexibel als we zijn aanvaarden we ook weer dit avontuur op het strand van Sulina, met zicht op de graanschepen uit Oekraine die wachten op een doorgang door de Bosporus.

​We komen onderweg op Camping MUDDY terecht. (nabij Beciu aan de rand van de Carpaten) Getriggerd door de naam. Maar wat wij niet weten is dat deze camping te midden van een prachtig natuurverschijnsel ligt. Namelijk moddervulkanen, ontstaan door het ontsnappen van methaangas van 3 kilometer diepte. We kijken onze ogen uit. Een prachtige verrassing!!!!

vooral bij ondergaande zon een traktatie om te zien!

​Tijdens de tocht door Roemenië zijn we ook nog 11 jaar getrouwd en via een bekende bookings site uit Amsterdam vindt Guido de perfecte accommodatie om dit te vieren. Een glamping tent in vorm van een iglo. Vet warm onder deze perfect isolerende geconstrueerde koepel. Maar douches en wcs zijn schoon als een spiegel en 's avonds hebben we zelfs een dinertje. Zonder karper. Na het eten schuift iedereen aan bij het vuur voor een maiskolfje. We komen daar gezellig aan de praat met een stel uit Boekarest. Het blijkt dat de meneer vaak in Nederland is geweest. Later vertelt hij dat dit was als minister van toerisme in Marokko. Hij is bevriend met Aboutaleb en nu ambassadeur in Roemenië voor Marokko. Smal world. Geïnteresseerd luistert hij naar onze motorverhalen uit Marokko. 

Hierna trekken we de Carpaten in. We ontmoeten hier diverse motorrijders, want dat het een paradijs voor ons is is te zien op de foto's. Ook bezoeken we bij 3 campings met Nederlandse eigenaren, frappant dat er zoveel Nederlanders hier zijn. We kwamen ze toevallig op het spoor. 
Dit jaar zijn er weinig toeristen uit het westen, minder dan normaal horen we. Waarschijnlijk uit angst voor de oorlog die hier heel erg ver weg is. Wij klagen niet. We houden wel van de rust en ruimte. En dat is wat Roemenië ons in ieder geval biedt. Net als de vele vele mooie wegen zowel asfalt als offroad. Mooie wegen maar zeker niet altijd makkelijk of comfortabel om op te rijden. Wat een prachtig land en wat een veelheid aan cultuur, natuur.