Webloggen is vertellen over de reis met alle mooie landschappen, fijne mensen en geweldige ervaringen. Maar zit de lezer ook te wachten op de minder leuke kant? Zit er uberhaupt trouwens wel iemand op een weblog te wachten? Is het oprecht genoeg? Hoort dit stukje kwetsbaarheid erbij of mag het weggelaten worden? Wat als het toch wel heel erg persoonlijk wordt. Of dat je iets bloot moet geven van jezelf wat je liever privé houdt. Kort gezegd de start van deze reis kende wel wat woordenwisselingen. Irritaties. Frustraties. Zoeken van grenzen. gebekvecht. Het is het wennen aan alles. Ik weet niet meer of we de intercom wel eens uit hebben gedaan. dat gebeurde tijdens het 1e reis nog wel eens. Ik maak er een geintje van tijdens lezingen. Ik zet je uit door de intercomknop in te drukken. Maar echt, als je iemand zat bent is het heel fijn om te zeggen Ik zet je UIT hoor! en het ook doen. Ik kan het niet meer terughalen. Maar feit is dat gesprekken soms zo gaan. Hoe kan je nou midden in de zon gaan kijken naar de route. Waarom zet je hem nou niet daar neer, daar is schaduw. Waarom zouden we in hemelsnaam daar langs gaan? Dat probeer ik je nou al de hele tijd uit te leggen. Waarom stop je niet dat is een prachtige plek. Wil je alweer eten we zijn net onderweg. Enzovoorts. Het is het wennen. aan alles. Ook aan elkaar om weer 24/7 bij elkaar te zijn. Maar ook erg leuk! Incasseren werd het pas echt tijdens het rijden van onverharde stukken in Kroatie en Bosnie-Herzegovina. De bergwegen zijn soms erg afgelegen met steile gravelhellingen omhoog en omlaag. Of boswegen met diepe bandensporen en modder van afgelopen regendagen. Voor Lilian soms en brug te ver qua techniek, ervaring, bekwaamheid. En dat is slikken. Want dit was part of the deal. Van de droom, door landen sturen over verlaten onverharde wegen. Het leek onder handbereik te zijn, een avontuur door Europa over de ongerepte paden. En dit lijkt voor beide aan het afbrokkelen. Later in Albanië blijkt Lilian ook nog wat hoogtevrees te hebben vooral bij steile hellingen waardoor er ook angst is om te rijden over bospaden of gravelwegen door bergen. Guido rijdt er fluitend overheen, jaloersmakend inderdaad. Het is de bedoeling om van al dit moois dat langs je voorbijtrekt volledig te genieten in plaats van loze door het ego gestuurde woorden door de intercom te slingeren. Is toch niemand die het hoort aan de andere kant. Want die is UIT.
1 Comment
geejee
7/28/2022 07:32:27 am
Gelukkig hebben jullie de innerlijke intercom wel altijd aan staan.
Reply
Leave a Reply. |
Route Europa 2022MAP of EU: We made an deal namely to not ride on highway this time. And we did it !
Riding on highways is boring, exausting and cost you a lot of tires, chain, and so on....... First ride in the Netherlands on new bikesMore videos:
Archieven
July 2022
CategorieënArchieven
July 2022
CategorieënArchieven |