OEPS!
In Kosovo slapen we een nacht min of meer wild. Achter een heuvel is een plek met drinkwater en daar staan wat overlanders en locals. Net als de zonnebrilverkoper Mirco die hier in een tent woont en door een lang verblijf in Nederland heel goed Nederlands kan. Hij vertelt dat dit een kuuroord is. Aan de voorkant van de heuvel is het circus met hotels, spa's, souvenierwinkels en restaurants. De achterkant van de heuvel ervaren wij als een oase van rust. 
Vanuit het prachtige Kosovo rijden we Macedonië binnen. We hebben ons niet voorbereid en komen er achter dat er in Macedonië eigenlijk geen campings zijn behalve langs Meer Ochrid in het zuiden. Maar daar zijn we nog niet. Dus zullen we deze avond in een hotel verblijven. De plaatselijke sportvelden waar je in normaal de tent kan opzetten zijn nog, weer of al gesloten. 

Its a PIG life  - Albanië

In het uiterste oosten van Montenegro lukt het niet om een campingplek te vinden. We vinden een guesthouse net over de grens in Albanië. We staan niet lang aan de grens, we hoeven alleen maar te wachten op een 4x4 met 4 mensen. 
We rijden verder. Door de vallei van Vermosh. Het schijnt dat deze vallei nog maar een paar jaar verhard is, eerder was het niet meer dan een gravelpad. Overal lopen geiten, schapen, koeien en paarden in de berm, in de rivierbedding of op de weg.  
We naderen een kudde paarden. Guido is niet gecharmeerd van deze grote beesten, onvoorspelbaar met hun harde hoeven. Hij houdt in en rijdt er niet langs. 

Breng 250.000 euro met je mee, investeer en je Montenegrijnse paspoort ligt klaar. Betalen doen ze al met de euro. Nog een paar jaar wachten en je bent Europees burger. Alhoewel ze net weer een afwijzing hebben gekregen uit Brussel, dat kan wel even duren dus.
Montenegro is een klein berglandje met een klein stukje kust (Adriatische zee). Het is klein en dat mag je zeggen want Nederland is net aan 3 keer zo groot.  Prachtige bergen, de wegen niet minder en mensen vriendelijk, in de stad rijden dure auto's, op het platteland zagen we nog veel mensen op het land werken met de hand en s avonds hun enige koe melken. Een forellenvijver en schapen zorgen voor aanvoer van eiwitrijk voedsel. Het eten hadden wij niets over te klagen, alles van de grill van groenten, vlees, aardappelen, gevarieerd en voorzien van verse tomaten en komkommer. En kaas. 

Onderweg komen we van allerlei dieren tegen, de gebruikelijke ezels, paarden, koeien, honden maar ook schildpadden. Op enig moment dachten we we nemen toch maar een foto van die laatste. Maar ja als je er een ziet ben je er nog niet. Stoppen, de motor keren op de weg op een geschikte plek, terugrijden,  helm af handschoenen uit, fototoestel pakken.........en...je raadt het al.....weg schildpad! Aargh de enigen op aarde die langzamer zijn bij oversteken dan schildpadden......zijn wij.

Eventjes waanden we ons in China, toen we de (enige in het land!) snelweg in aanbouw telkens passeerden. 

Onderweg is veel moois te zien. Aan onze route tot nu toe (half juli 2022) kan je zien dat we vooral in bergen en natuurparken verblijven. Soms doen we een stadje aan. Fietsen in Shköder Albanië was een belevenis, tegen het verkeer in, dwars over de rotonde, het maakte niet uit allemaal. 

Maar meestal doen we een wandeling in een berggebied of natuurpark. In het zwarte woud naar een middeleeuwse toren de Fautsburg of de wandeling in Kroatie bij Starigrad in Paklenica. Pittig als het 25 graden is. Of een ochtendwandeling bij de rivier Soca in Slovenië. 
En ons toch maar laten verleiden om naar Plitvice te gaan. Een must-do in Kroatie volgens velen. 

Bij Prevalac - Kosovo 

De grens van Albanië naar Kosovo is easy. Wel een verzekering kopen dat wel want de groene kaart geldt niet in Kosovo. Iets met landen-Navo- erkenning-oorlog-afscheiding. Alles is politiek in deze smeltkroes van mensen en culturen in Midden Europa. Voor de motor is het 10 euro. Voor ons staat een Nederlander met een VWbus, tegen hem zeggen ze dat het 70 euro is. Yep verschil moet er zijn. 
In het eerste stadje stoppen we voor een koffie. Het verschil met Albanië is best groot van wat wij kunnen zien vanaf  de motor. Beter onderhouden wegen, alles en iedereen op de weg (dier en mens), meer en grotere en moderne supermarkten grotere auto's maar dat zegt niets over het rijgedrag hoor. De medeweggebruiker blijft een onzekere factor op de weg, gelukkig zijn de autorijders wel een soort van relaxed onder hun slechte voertuigbeheersing en negeren van de regels. 
In Gjakovë zitten we een kop koffie te drinken en 

In Bosnië-Hercegovina rijden we door de vlakte, grote agrarische vlakte met grote huizen en in de verte moskeen of kerken. Bosnische huizen of dorpen herken je aan geel blauwe vlaggen. Het Servische bevolkingsdeel deel herken je aan de wit-blauw-rode vlag.
Plots rijden we een berggebied in en dit mondt uit in een boswachterspad, stukken kapotgereden modderpaden. In een bocht komt Guido een hert tegen en das altijd even een joepieie! moment, en een bocht verder staat een man met een quad. Met een geelblauw jasje. Hij vraagt waar we heen gaan, en Guido vertelt de naam van het dorp waar we heen willen. Hij knikt die kant op? De man bevestigt ja die kant op, ik rij met jullie mee. We rijden verder en de man keert en rijdt achter ons aan. 
Het is een donker modderig pad en het tempo ligt niet hoog. Op een gegeven moment roept de man Hey!! Hey. Lilian  twijfelt, weet niet wat hij bedoelt. Misschien mogen we hier niet rijden en is hij een boswachter of opziener of zo? Hij heeft immers een geel blauw jasje aan. maar nee hij komt naast Lilian rijden en laat haar een brillenkoker zien. Haar brillenkoker. Uit de tanktas gevallen. :) Wat als hij niet achter ons aan had gereden? Dan hadden we als Hans en Grietje teug moeten rijden en het spoor van tanktas-kruimels moeten volgen.